Ambona

autorzy nieznani – drewno – koniec XVII wieku i lata 40. XVIII wieku

Barokowa ambona składa się z dwóch stylistycznie niejednolitych części. Dolna część, tj. mównica z parapetem, pochodzi prawdopodobnie jeszcze z końca XVII wieku, natomiast daszek ze ściętymi narożnikami i lekko wygiętym gzymsem świadczy o wpływie stylu barokowego i można go datować na połowę XVIII wieku, a konkretnie na rok 1748, jak podaje kronika miejska.

Parapet jest podzielony tordowanymi kolumnami, które podtrzymują łamany gzyms mównicy. Pomiędzy poszczególnymi kolumnami umieszczono rzeźby czterech zachodnich Ojców Kościoła, których dzieła teologiczne stanowią podstawę katolickiej doktryny. Są to święci: Hieronim (po lewej stronie), Ambroży, Grzegorz i Augustyn (na czele).

Pohled ke kapli sv. Anny, dobová fotografie, 30. léta 20. století.

Święta Czwórka

Św. Hieronim

Autor łacińskiego przekładu Biblii z przełomu IV i V wieku, tzw. Wulgaty. W związku z tym trzyma w ręku księgę. Jest ubrany w szaty kardynalskie, chociaż nigdy nie posiadał tytułu kardynała. U jego stóp leży lew, nawiązujący do legendy, zgodnie z którą Hieronim wyciągnął cierń z łapy rannego lwa, a ten stał się następnie jego wiernym towarzyszem w czasie, gdy święty żył w odosobnieniu jako pustelnik.

Św. Ambroży

Biskup Mediolanu, w IV wieku jeden z największych autorytetów zachodniego chrześcijaństwa. Występował w obronie niezależności Kościoła, odrzucał herezje (arianizm) i wprowadził do liturgii zwyczaj śpiewania hymnów w świątyni (najbardziej znanym jest %*%Te Deum”). Tutaj jest przedstawiony bez żadnych charakterystycznych atrybutów (zwykle ul), jedynie w stroju biskupim z mitrą i pastorałem.

Św. Grzegorz Wielki

Papież z przełomu VI i VII wieku, dyplomata rozwiązujący spory wyłącznie na drodze pokojowej. Zreformował liturgię i przypisuje mu się zapoczątkowanie śpiewu liturgicznego, tzw. chorału gregoriańskiego. Jest tu przedstawiony z symbolami papieskiej władzy – krzyżem i tiarą. Prawą ręką udziela błogosławieństwa. 

Św. Augustyn

Najwybitniejszy filozof chrześcijański starożytności. Na chrześcijaństwo przeszedł dopiero w wieku dorosłym, po spotkaniu z biskupem Mediolanu Ambrożym pod koniec IV wieku. Wkrótce potem sam został biskupem w Hippo Regius (Hippona) w Afryce Północnej. Jego pisma teologiczne stanowią podstawowy filar filozofii chrześcijańskiej. Chociaż Augustyn ma w ikonografii wiele atrybutów (płonące serce, księga, dziecko itp.), tutaj jest przedstawiony tylko jako biskup i dlatego można go pomylić ze św. Ambrożym.